Nowe podejście do starych obowiązków

W dobie intensywnej urbanizacji oraz kurczącej się przestrzeni dla dzikiej przyrody, tradycyjne podejście do łowiectwa nie jest już wystarczające.

Ochrona przyrody nie może dziś ograniczać się wyłącznie do kontroli liczebności populacji zwierzyny łownej. Coraz bardziej potrzebne staje się podejście kompleksowe, które łączy troskę o zwierzęta z dbałością o ich środowisko.

Łowiectwo „siedliskowe”

Odpowiedzią na te wyzwania jest tzw. łowiectwo „siedliskowe” – czyli takie, które uwzględnia złożoność ekosystemów i rolę człowieka jako odpowiedzialnego gospodarza. W przeszłości myślistwo postrzegane było głównie jako forma tradycji i rekreacji, skoncentrowanej na użytkowaniu zwierzyny…

Jednak współczesne realia – takie jak postępujący wzrost presji rolniczej, fragmentacja siedlisk, nowe choroby oraz migracje gatunków obcych – wymusiły zmianę myślenia. Dzisiejszy myśliwy, to coraz częściej osoba świadoma zależności ekologicznych, aktywnie współpracująca z rolnikami, leśnikami i naukowcami.

Naszym zadaniem jest dbałość o zrównoważony rozwój i funkcjonowanie środowiska przyrodniczego. Łowiectwo „siedliskowe”, to model gospodarki łowieckiej, który musi się
koncentrować na ochronie i odtwarzaniu naturalnych siedlisk dzikich zwierząt.

Opiekun krajobrazu

Tylko myśliwym zależy tworzeniu remiz śródpolnych, oczek wodnych, pasów ekologicznych, a także działaniach służących ochronie miejsc lęgowych. Myśliwy staje się tu nie tyle łowcą, ale również opiekunem krajobrazu, podejmującym decyzje w oparciu o monitoring populacji i długofalowe planowanie środowiskowe. Taka postawa pozwala zachować bioróżnorodność, przeciwdziałać degradacji środowiska i wspierać równowagę ekologiczną.

Przykłady praktycznego zastosowania łowiectwa „siedliskowego” pokazują jego wpływ na poprawę stanu przyrody. Działania jakie prowadzimy pokazują, że nowoczesne
łowiectwo jest ważnym narzędziem w aktywnej ochronie środowiska.

Jednym z najważniejszych osiągnięć naszego środowiska jest udział w restytucji żubra, sokoła wędrownego, bobra czy łosia. To dzięki determinacji myśliwych i wsparciu naukowców zdołaliśmy uratować te gatunki.

Fundament gospodarowania

W przypadku żubra kluczowe działania obejmowały właśnie kompleksową ochronę siedlisk. W tym zakładanie łąk oraz zimowe dokarmianie, co wspierało nie tylko żubra, ale także
całą bioróżnorodność.

Łowiectwo siedliskowe nie jest modą, ani teorią – to konieczność, wynikająca z głębokiego zrozumienia współczesnych wyzwań ekologicznych. Dzięki temu podejściu możliwe jest pogodzenie tradycji łowieckiej z potrzebą ochrony przyrody.

W czasach, gdy każda decyzja ma wpływ na stan środowiska nowoczesne łowiectwo może i powinno stać się fundamentem zrównoważonego gospodarowania przyrodą.